استاد اپیدمیولوژی در گفت‌وگو با ایران پزشک:
نویسنده:
امیر پروسنان
حمید سوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایران پزشک درباره انتصاب رییس سازمان غذا و دارو و چالش‌های پیش روی این سازمان افزود: اگر اثربخشی دو دارو، ۸۰ درصد و ۹۰ درصد باشد، فرد ساده می‌گوید آن که اثربخشی ۹۰ درصد دارد را تجویز کنید؛ اما اگر کسی نگاه اپیدمیولوژیک داشته باشد، باید ببیند در چه جامعه‌ای زندگی می‌کند. اگر قیمت دارو با اثربخشی ۸۰ درصد به طور مثال ۱۰ دلار باشد و داروی دیگر قیمت ۱۰۰ دلار داشته باشد، نباید آن داروی ۱۰۰ دلاری با توجه به وضعیت اقتصادی جامعه تجویز شود.
وی ادامه داد: تعارض منافع در حوزه دارو، غذا و تجهیزات پزشکی مسئله‌ای جدی محسوب می‌شود و حجم تبادلات مالی در این حوزه‌ها بسیار بالا است و در نتیجه جذابیت‌های این حوزه‌ها برای برخی افراد بیشتر خواهد شد. رییس سازمان غذا و دارو باید وضعیت این حوزه را مدیریت کند و قرار نیست وقت خود را برای تامین ارز بگذارد و این موضوع وظیفه سایر بخش‌هاست.
سوری بیان کرد: از طرفی در این حوزه‌ها مطالبات واقعی و مطالبات القایی نیز مطرح است؛ مطالبات واقعی که مشاهده می‌شود این است که عمده تقاضاها در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی به این بر می‌گردد که در حوزه پیشگیری ضعیف هستیم و در نتیجه وقتی کار از کار گذشت، به درمان فکر می‌کنیم.
این استاد اپیدمیولوژی گفت: در دوره گذشته وزارت بهداشت فقط ۲۰ درصد بودجه این وزارتخانه در اختیار حوزه پیشگیری بود و ۸۰ درصد به حوزه درمان اختصاص داشت و این الگو باید اصلاح شود و به صورت واقعی باید در حوزه پیشگیری کار کنیم.
وی اظهار کرد: در دوره کرونا، چقدر از داروی رمدسیویر به صورت بی رویه استفاده شد؟ وقتی مسئولیتی در دوران کرونا داشتم، در سفری به نیشابور از یک مکانی بازدید داشتیم که پر از بیمار بود که به آن‌ها رمدسیویر تزریق می‌شد. ولی بیش از ۹۰ درصد این افراد اندیکاسیون دریافت داروی رمدسیویر نداشتند؛ از رییس دانشگاه علوم پزشکی آن زمان سوال کردم که چرا این طور است؟ مشخص شد که تعارض منافع جدی وجود داشت.
سوری افزود: ریاست سازمان غذا و دارو اگر خیلی هنر کند، باید روی پیشگیری و تقاضاهای القایی کار کند. نباید فقط مسکن‌های موقتی داد تا درد برای مدتی کوتاه کم شود و در عین حال، علت‌ها و مشکل‌های اساسی حل نشود.
این استاد اپیدمیولوژی گفت: همچنان طرح‌هایی مانند پزشکی خانواده در کشور بلاتکلیف است. وضعیت شبکه‌های بهداشتی در سطوح مختلف به سرانجام نرسیده است. این موارد نشان می‌دهد که برنامه اساسی وجود ندارد و در نتیجه هر وزیری که می‌آید، طرحی را آغاز می‌کند و به دنبال نوآوری می‌رود و قصد ثبت در کارنامه خود را دارد. متاسفانه در کشور ما، مشاور به این معنی شده که هر حرفی که وزیر یا معاون وزیر می‌گوید را تایید کند؛ در حالی‌که مشاور باید به وزیر یا معاون وزیر بگوید کجا اشتباه کرده است.
پایان پیام/