پژوهشگران مطرح کردند:
به گزارش خبرنگار ایران پزشک، تحقیقات نشان داده که صحبت درباره قتل در فیلمها در حال افزایش است و این روند میتواند برای بزرگسالان و کودکان نگران کننده باشد. یک مطالعه نشان داده که در طول ۵۰ سال گذشته، افزایش کوچک اما معنادار در شخصیتهای فیلم وجود داشته است که درباره قتل یا کشتن صحبت میکنند.
برد بوشمن، استاد ارتباطات دانشگاه ایالتی اوهایو میگوید: تعجب آور اینکه افزایش نه تنها برای ژانرهای جنایی رخ میدهد، بلکه انتظار میرود به خاطر خشونت آنها، برای ژانرهای غیرجنایی نیز باشد.
گاردین در گزارشی نوشته: تیم تحقیق پیشنهاد داد که این افزایش ممکن است نشان دهنده افزایش رفتارهای خشونتآمیز در فیلمها باشد و خواستار ترویج مصرف آگاهانه و سواد رسانهای برای حفاظت از گروههای آسیبپذیر، به ویژه کودکان شد.
بوشمن گفت: بزرگترها میتوانند انتخابهای خود را انجام دهند، اما من به ویژه نگران این هستم که کودکان در معرض خشونت در رسانهها قرار بگیرند.
سوال اینکه آیا خشونت در صفحه نمایش تأثیری بر بینندگان دارد؟ این موضوعی است که مورد بحثهای زیادی قرار گرفته است. برخی مطالعات این ایده را پشتیبانی میکنند که جوانان میتوانند پس از تماشای رسانهها و فیلمهای خشونت آمیز در تلویزیون و بازیهای ویدیویی، بیشتر پرخاشگر شوند و کودکانی که در معرض این رسانهها قرار میگیرند، بیشتر ضد اجتماعی و از نظر عاطفی آسیبپذیر هستند.
با این حال، تحلیلی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، پیشنهاد کرد که هر رابطه مثبت میان رفتار خشونتآمیز و بازیهای ویدیویی خشونتآمیز ناچیز است، در حالی که دانشمندان همچنین پیشنهاد کردهاند که اینکه آیا فیلمهای خشونتآمیز به پرخاشگری واقعی کمک میکنند، بستگی به این دارد که آیا بیننده قبلاً به خشونت مستعد بوده یا خیر.
بوشمن و همکارانش در مقالهای که در نشریه جاما پدیاتریکس منتشر شد، گزارش دادند که چگونه آنها دیالوگهای ۱۶۶،۵۳۴ فیلم به زبان انگلیسی تولید شده از ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ را با استفاده از دادههای موجود در وبسایت OpenSubtitles تحلیل کردهاند.
نتایج نشان داد که تقریبا ۷ درصد از فیلمهای تحلیل شده دیالوگی داشتند که شامل افعالی با ریشه کشتن یا قتل بود. این گروه، مواردی را که این افعال در سوال، نفی یا به صورت مفعول به کار رفته بودند، حذف کرد و سایر افعال مرتبط با خشونت، مانند شلیک یا چاقو زدن را نیز در نظر نگرفت.
بوشمن گفت: این تخمین بسیار کنسرواتیوی از افعال قتلآمیز در نیم قرن گذشته است.
سپس گروه تحقیقاتی، درصد افعالی را که در دیالوگ هر فیلم شامل ریشههای کشتن و قتل بودند، محاسبه کرد و میانگین آن را برای هر سال محاسبه کرد.
تیم تحقیقاتی دریافت در حالی که درصد این افعال قاتل در فیلمها در طول زمان نوسان داشت، استفاده از آنها به طور کلی در طول دههها افزایش یافته است. روندی که برای شخصیتهای مرد و زن صدق میکند. در حالی که در تمام ژانرها و شخصیتها ۰.۲۱ درصد از افعال در دیالوگها از کشتن یا قتل به عنوان ریشه خود در اوایل دهه ۱۹۷۰ استفاده میکردند، این رقم در سال ۲۰۲۰ به ۰.۳۷ درصد افزایش یافت.
وقتی نوع فیلم مورد بررسی قرار گرفت، محققان دریافتند که استفاده از افعال قاتل در طول زمان برای فیلمهای جنایی و غیر جنایی افزایش یافته است. با این حال، در حالی که شخصیتهای مرد در هر دو دسته افزایش در استفاده از افعال قاتل را نشان دادند، برای شخصیتهای زن این تنها در فیلمهای غیر جنایی صادق بود.
تیم تحقیق گفت که نتایج آنها با کارهای قبلی که نشان میدهد اعمال خشونت با اسلحه در فیلمهای برتر از سال ۱۹۵۰ بیش از دو برابر شده است، همخوانی دارد.
بوشمن گفت: روندی که در این مطالعه مورد تأکید قرار گرفته، نگران کننده است و قرار گرفتن در معرض رسانههای خشونتآمیز میتواند تاثیر تجمعی داشته باشد و دیدگاه مردم را نسبت به جهان شکل دهد.
وی ادامه داد: ما میدانیم که قرار گرفتن در معرض رسانههای خشونت آمیز اثرات مضر بسیاری دارد. این امر رفتارهای تهاجمی را افزایش میدهد، اما همچنین باعث میشود که مردم نسبت به درد و رنج دیگران بیحس و بیتفاوت شوند.
با این حال، پیتر اتچلز، استاد روانشناسی و ارتباطات علمی در دانشگاه بات اسپا در بریتانیا، خواستار احتیاط شد و گفت: این یک پرش منطقی بزرگ است که از شمارش تعداد کلمات قاتلانه در یک فیلم، به ویژه زمانی که این شمارش بدون هیچگونه زمینهای درباره اینکه چرا این کلمه استفاده میشود، انجام میشود، به صحبتهای مبهم درباره نگرانیهای بهداشتی برویم.
پایان پیام/
Study finds small but significant increase in characters talking about murder or killing over past 50 year