وقتی هیتلر بازیگرش را می‌بلعد

به گزارش ایران پزشک، امیر پروسنان در این یادداشت نوشت: «هومن سیدی ژانر خودش را پیدا کرده است. انگار امضای هومن سیدی حتی اگر اسمش توی تیتراژ «جنگ جهانی سوم» به عنوان کارگردان و تهیه کننده و نویسنده و تدوین‌گر نباشد، امضایش پای فیلم هست.

از بازی درخشان محسن تنابنده در این فیلم نمی‌شود به سادگی عبور کرد. هرچند داستان ساده فیلم به کندی پیش می‌رود، اما به مرور به اوج می‌رسد و مخاطب را جذب کرده و مثل شخصیت زن فیلم، لال می‌کند و محو ماجرا و بازی‌های روانی شخصیت‌ها می‌شود.

این‌که یک شخصیت چطور می‌تواند توی نقشی که آن را بازی می‌کند فرو برود و یک دیکتاتور مثل هیتلر چطور می‌تواند بازیگرش را ببلعد را به مرور و در فرو رفتن شکیب در لباس هیتلر می‌توان دید. آن‌جایی که در سکانس آخر بالاخره تبدیل به یک هیتلر می‌شود.

اگر بپذیریم در درون هر شخص، یک هیتلر بالقوه وجود دارد، شخصیت شکیب در بستری دراماتیک و حتی طنزی تلخ و به مرور تبدیل به یک هیتلر بالفعل می‌شود. شخصیتی که می‌تواند یک هولوکاست شخصی راه بیندازد و خودش حکم صادر کرده و خودش اجرا کند.

هومن سیدی و تیم نویسنده فیلم «جنگ جهانی سوم» توانستند در نقاطی از داستان فیلم، پرچم‌های کوچکی نصب کنند که بعدتر به آن رجوع کرده و داستان را به پیش ببرند.

سکوت شخصیت زن و صدای النگوهایش، عطاری محل کار شکیب در ابتدای فیلم از جمله همین نشانه گذاری‌ها هستند.

فیلم «جنگ جهانی سوم» پس از «برادران لیلا» در همین چند هفته اخیر دچار قاچاق و انتشار در فضای مجازی شده است.

فیلم‌هایی که هر کدام حرف برای گفتن دارند و اتفاقا از جوایز بین المللی هم بی نصیب نماندند.»
 

پایان پیام/